Vox populi

Då Sunnmørsposten skrumpa til tabloid format, vart avisa meir lettlesen i dobbel forstand. I tronge tider har no ei heil spalte blitt bytt bort med ein blå, loddrett strek, og sidene har fått fleire og større bilde, men færre ord. Kanskje er dette ein god vri for folk i tidsklemma. Det må likevel vere lov å minne om at det er Morgenbladet, med mykje tekst og få bilde, som aukar opplaget. Taparane er takk og pris dei tradisjonelle tabloidavisene.

Viss regionavisa vår ikkje har råd til å halde seg med habile skribentar, kunne Sunnmørsposten gitt meir spalteplass til slike som skriv gratis og stundom både betre og rettare enn det profesjonelle journalistar presterer under tidspress. I staden har avisa skore ned på maksimal lengde på innlegg frå publikum, sett av færre sider til debatt og fyller ofte den knappe plassen med meiningane til ministrar og politiske aktørar. 8. oktober fekk kommunalminister Kleppa, stortingsrepresentant Gustafsen og lokalleiar i Europabevegelsen Grepstad ha den eine debattsida heilt for seg sjølv. Kvar blir det då av vox populi, folkets røyst?

Kanskje meiner Sunnmørsposten at ytringar og diskusjonar i hovudsak bør ha sin plass på nettet. Eldre personar blir nok då delvis ekskluderte. Det er synd, for det finst mange seriøse nettsider, der vesentlege samfunnsspørsmål blir tatt opp og debattert, medan papiraviser brukar plassen på pjatt. Kva til dømes Drillo Olsen har sagt om fotballagent Baardsen har ikkje allmenn interesse utan som slarv. Som eksempel på lesverdige internettsider vil eg nemne rights.no og document.no ; begge med stoff om innvandring og integrering som til nyleg vart underslått av andre media. Og ønskjer nokon å lese samfunnskritikk frå underskrivne, kan dei finne det på vaartheimland.blogspot.com.